منظور از یوم یلقونه که ضمیر آن به خداوند است بر می گردد همان روز رستاخیز است،زیرا تعبیر لقاء الله ومانند آن در قران معمولاً در باره قیامت است،درست است که بامرگ دوران عمل پایان می یابد وپرونده کار نیک وبد بسته می شود،ولی آثار آنها همچنان در روح انسان تا قیامت خواهد ماند.

بدیهی است منظور از لقاء وملاقات خداوند، ملاقات حسی ، مانند ملاقات افراد بشر با یکدیگر نیست،چه این که خداوند نه جسم است ونه رنگ ومکان دارد که با چشم ظاهر دیده شود،بلکه منظور یا مشاهده قدرت او در صحنه قیامت وپاداش وکیفرها ونعمت ها وعذاب های او است،چنان که گروهی از مفسران گفته اند.

یا به معنی یک نوع شهود باطنی وقلبی است، زیرا انسان گاهی به جایی می رسد که گوئی خدا را با چشم دل در برابر خود مشاهده می کند،به طوری که هیچ گونه شک و تردیدی برای او باقی نمی ماند.

این حالت ممکن است بر اثر پاکی وتقوا وعبادت وتهذیب نفس در این دنیا برای گروهی پیدا شود،چنان که در  نهج البلاغه می خوانیم؛ یکی از دوستان دانشمند امام علی (ع) به نام ذعلب یمانی از امام (ع)پرسید :آیا خدای خود را دیده ای؟ امام فرمود :آیا خدایی که نمی بینم پرسش کنم؟! وهنگامی که توضیح بیشتر خواست، امام اضافه کرد :

چشم ها با نگاه کردن او را نمی بینند ولی دل ها با حقیقت ایمان او را می بینند.

جالب است که بدانیم تعبیر یوم یلقونه در دو جای قرآن به کار رفته است، که یکی از آن دو مربوط به مؤمنین است ودیگری منافقین.

در سوره مبارک احزاب آیه 44 در باره مؤمنین آمده است : تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا کَرِیمًا (44)تحیت آنان در روزی که او را دیدار می‏کنند سلام است، و برای آنها پاداش پر ارزشی فراهم ساخته است.

ودر سوره مبارک توبه آیه77 در باره منافقین آمده است : فَأَعْقَبَهُمْ نِفَاقًا فِی قُلُوبِهِمْ إِلَى یَوْمِ یَلْقَوْنَهُ بِمَا أَخْلَفُواْ اللّهَ مَا وَعَدُوهُ وَبِمَا کَانُواْ یَکْذِبُونَ (77)این عمل (روح) نفاق را در دلهایشان تا روزی که خدا را ملاقات کنند بر قرار ساخت، این بخاطر آن است که از پیمان الهی تخلف جستند و دروغ گفتند.